De rechercheur keek naar de aanwezige agenten en knikte kort. “Neem haar mee,” zei hij, terwijl hij zijn blik strak op Anne gericht hield. Twee agenten stapten naar voren, grepen haar armen en sloegen de boeien om haar polsen.

Plotseling begon Anne wild om zich heen te schreeuwen. “Peter, je zult het nooit begrijpen! Het spijt me zo!” Haar stem brak, en haar woorden werden steeds onsamenhangender. “Dit was nooit mijn bedoeling… echt niet!” Tranen stroomden over haar wangen terwijl ze door de agenten de kamer uit werd geleid. Haar stem galmde nog na in de gang terwijl ze de hoek om werd getrokken.

De rechercheur wendde zich tot de overgebleven aanwezigen in de kamer. “Dankzij jullie scherpe observaties en intensieve gesprekken werd het mij steeds duidelijker,” zei hij met een sombere ondertoon. “Anne’s motief kwam voort uit pure woede en frustratie, gericht tegen Opa Jan.”

Net voordat Anne uit het zicht verdween, rukte ze zich los en draaide zich nog een laatste keer om naar Peter. Haar ogen waren verwilderd, haar gezicht vertrokken van emotie. “Ik kon het niet langer verdragen!” riep ze uit. “Hij was een tiran! Peter, begrijp me toch… Ik hield van jou, maar met hem in ons leven zou onze relatie gedoemd zijn. Hij zou ons uit elkaar drijven, keer op keer! Ik deed het voor ons!”

De agenten trokken haar weer mee, maar Anne bleef doorgaan met haar schreeuwende bekentenis. “Ik heb jullie allemaal een dienst bewezen!” gilde ze. “Zonder hem zijn jullie eindelijk vrij! Vrij om te leven zonder zijn wrede controle!”

Toen de deur achter haar dichtsloeg, keerde de stilte terug in de kamer. De rechercheur haalde diep adem en vervolgde zijn uitleg. “De bewijzen waren uiteindelijk onweerlegbaar,” zei hij, terwijl hij zijn notitieboekje dichtsloeg. “Anne’s daden waren niet impulsief; ze had alles tot in de puntjes gepland. Haar woede tegen Opa Jan had zich in de loop der jaren opgestapeld tot een dodelijke climax.”

Na een intensieve rechtszaak werd Anne veroordeeld voor moord met voorbedachte rade. De rechter was onverbiddelijk en legde haar een levenslange gevangenisstraf op. De man die ooit haar geliefde was, Peter, stond stil en onbewogen in de rechtszaal. Hij wist dat zijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn.